Update uit de kou!

Hallo allemaal,

Hier dan een update die veel te lang op zich heeft laten wachten.

Laat ik beginnen met mijn eerste periode in Birmingham, dan de trip naar Orlando, om af te sluiten met de laatste paar weken in Birmingham.

De reis van Manilla naar de UK was een nachtemerrie maar eenmaal in Birmingham liep het allemaal erg soepel. Kantoor in orde, hotel in orde, mooie stad, aardige mensen etc etc. Zonder tijd te verliezen meteen actie ondernomen om alle business op te zetten. Dat lukt al in een paar dagen, en dan is het afwachten tot de instanties er bij jou op terug komen. Nou mensen ik kan jullie vertellen dat zelf in de Filipijnen dingen sneller gaan. Tot op de dag van vandaag heb ik bijv. nog steeds geen bank rekening. Dat zijn bijna 50 dagen die er overheen gaan. Niet normaal.

Maar het is wat het is. Ik ben iig gezellig op stap gegaan en heb al snel een zooitje leuke mensen ontmoet waarmee ik nog steeds omga. Het stappen in de stad is echt zo erg als je op tv ziet. De vrouwen lopen half naakt over de straat, lam als een balletje in de vrieskou, de jongens kunnen niet eens meer praten, maar wel nog drinken, en ontbijten doet men hier ook gewoon met bier:
Filmpje:
http://www.youtube.com/watch?v=ljubjFBV6AU

Hier wat foto's van de stad:
http://www.facebook.com/album.php?aid=259139&id=553179431&l=ad7012f1c6

Hier een nieuwe mix die ik in elkaar heb gedraaid. Ben er erg trots op. Klik op linkje voor de player:
http://bit.ly/eZjtSc

Na een paar weken en een hoop frustratie (verschrikkelijk vervelend als je afhankelijk bent van anderen om vooruit te kunnen gaan) was het tijd voor de business trio naar Orlando. Ondanks dat er een directe vlucht gaat van Birmingham naar Orlando, kreeg ik een ticket in mijn mik van London naar New York, New York Orlando. Van Orlando terug naar Atlanta, Van Atlanta naar London.

Om in London te komen moest ik met de trein en de subway. Zeer arelaxed. Eenmaal op Heathrow bleek dat men er een speciale PIN automaat had op iedere locatie, en deze slikte mijn maestro card niet. Fan fuckin tastic. Ik moest dus 20 pond lappen om met een taxi naar een echte bank te gaan om daar geld uit de muur te trekken. Ik denk dat ik niet langer om een credit card heen kan. Zonder zo'n card kom je in de UK en de VS helemaal nergen. Het wordt je gewoon onmogelijk gemaakt. Awel, dan op naar Orlando.

Op ieder vliegveld was ik de gelukkige geselecteerde voor een "random security check". Jottem. Mee naar achter, tassen uit elkaar, lichaam gescant etc etc. Gelukkig hebben ze nu rontgen aparatuur, dus geen vingers op plekken waar ik ze liever niet heb. Op new York moest ik 3 uur wachten dus ik ging alvast bij de bar zitten dichtbij de gate, nummer 7. Toen het tijd was om te boarden, netjes in de rij. Tot ik bij de bewaking aankom die mij vertellen dat ik naar een andere gate moet. Last minute change. Well that's just great! Had nog 10 minuten om er te komen en de wandeling was lettelijk 2 km. Ik dus op mijn beste Hugh Grant een charme offensief erin gegooid, en na een beetje geinen en flirten met een 250 kilo donkere dame met veel te strakke broek, mocht ik met zo'n karretje mee. Kat in het bakkie.

Dan eindelijk Orlando! Ik zoeken naar mijn lift. Er stond 1 mega grote limo en verder niets. Die is hier toch niet voor mij!? TOET TOET zegt ie, collega steekt kop uit het raam en ja hoor, das mijn lift. RELAXED!

De auto in kwestie:
http://www.youtube.com/watch?v=ptxG8uDdZLQ

Vanaf dat moment valt alle stress van je af, je weet dat je in goeie handen bent en in de watten gelegd gaat worden. Meteen door naar de kroeg waar het hele team al een tijdje zat te tetteren. Nick was er ook al en wat was het fijn om die gekke gerrit weer te zien.

Hotel top, alles maar dan ook alles geregeld, Basketbal wedstrijd was waanzinnig, echt onwijs genoten.

Foto:
http://www.facebook.com/photo.php?pid=5578976&l=e253da3207&id=553179431

De vlucht terug was weer een ramp, maar ik mag niet mopperen want Nick en consorten hadden het 2 keer zo zwaar. 40 uur onderweg. Pfff respect!

Aangekomen in London moest ik weer met metro en trein naar Birmingham. Kaartjes al van te voren gekocht, scheelt cash. Verrassing, staking. GVD nog an toe! Heb ik weer. Dus 60 pond down the drain en nog eens 35 pond om met de bus naar Birmingham te reizen.

Ik ben nu de laatste paar dagen de tering naar de nering aan het zetten zodat als ik er vandoor ga hier, alles soepel loopt. het wordt krap maar ik heb vertrouwen.

Het 2011 vervolg in Birmingham betekent dat ik een apartamentje ga regelen, voor een paar maanden op zijn minst. Dus u bent van harte welkom om mij op te zoeken, en als ik er niet ben, gebruik te maken van mijn casa voor een weekendje knallen in de UK. Wel weer netjes achterlaten he!? Details volgen.

Ik kom zaterdag avond aan en vlieg dinsdag weer naar Manila, dus zou leuk zijn als we zondag middag misschien een baluutje kunnen doen mensen.

Dan door nnaar Manilla waar mijn meissie mij bijna 2 maanden niet heeft gezien. Inge en Step komen over voor de feestdagen en we hebben er erg veel zin in. Ik heb 2 foto's van Shey geupload en ben een erg trotse bijna vader. Enjoy!

Groetjes uit de UK! Tot snel!